Son hafta yağan kar beni eskilere götürdü. Dolayısı ile bizim öğrencilik yıllarımızdan biraz bahsederek yeni nesil gençliğe örnek teşkil etmesini sağlamak istiyorum. Yeni nesil gençler ve öğrenciler inanın çok şanslılar ve onların halini gördükçe imreniyor ve gıpta ediyorum. Şimdiki imkân ve şans bizim dönemimizde ne gezerdi, inanın her halimizle perli perişandık. Öyle zor şartlarda okumaya ve köyümüze gelip gitmeye çalıştık. Ben biraz kendimin yaşadığı eski dönemlere giderek sizlerle paylaşmak istiyorum. Babam öğretmen olmasına rağmen her ne kadar İvriz’de okusa da sosyal demokrattı, ama dindarda bir kimse idi. Büyük oğlumu hafız yaptım bunu da hafız yapayım diye beni Kuran kursuna verdi. Acıgöl İnallı kasabasında okurken rahmetli ağabeyim seni Almanya’ya götüreyim diye beni aldı götürdü. Ama babam beni ağabeyim gidince Nevşehir ilinde Hacı Hamit hocaya götürüp teslim etti. Konu uzun hafızlığı bitirince Kemal hoca vardı peki bundan sonra ne olacak dedi. Gel seni İmam Hatip Lisesine yazdırayım dedi ve beni götürüp yazdırdı. Ama bu sefer kalacak yerimiz yoktu. Kuran kursunun girişinde bir göz yer vardı bizi oraya yerleştirdi. Burada bir yıl kaldıktan sonra başka bir yer tutup oraya taşındık. Okul ile evin arası 3 km mesafede muhtemelen vardı. O dönemler öyle kar kış olurdu ki inanın anlatamam. O kar ve yağmur altında yaya okula gider gelirdik, sırtımız adeta su olurdu, otobüse bineceğimiz para ile simit çay alır eve de yaya gelirdik. 15 tatilde köye geleceğiz ama Nevşehir’e bizim köyden araba olmaz. Minibüslerle bizim köyün Nevşehir yol kavşağına gelip buradan yaya 10 km mesafeyi yaya gideceksin. Öğleden önce gelsek Aksaray’a gelen minibüslere yetişebilirdik ama yetişemezdik. Bir gün geldim kavşakta adam boyu kar var köye gideceğiz ama araç yok düştük yola 14 yaşında bir çocuksun kurt yer kuş yer veya donar kalırsın. İki saatte o soğuk ve karda köye vardık kimse nasıl geldin demiyor bu karda niye geldin diye soruyor. Böyle şartlarda öğrencilik yaptık ve okulumuzu bitirdik. İnanın elimizde çantamız olmazdı Koltuğumuz altında kitap ve defterlerimizi götürür gelirdik. Eskisi gibi sıcak ev ve çorbayı kim size pişirecek paran varsa iki yumurta pişirir yersin. Evin üzeri akar sobada odun yok, kömürü belli başlı kişiler kullanır, biz ise manavların kapısından çaldığımız kasaları delik bir sobamız var orada yakar evi ısıtmaya çalışırdık. Ama far der geçerdi akan evde üzerimize yorgan çullar ders çalışırdık. Öyle çok paramız olmazdı babam ayda 30 lira harçlık verir onunla geçinirdik. Öyle gelip ne yapıyorlar ne yiyorlar diye yoklanmazdık da, kimse yakinen ilgilenmezdi. Hadi bu günle o günlerdeki şu kepazeliği bir kıyaslayın bakalım. İnanın çok zor şartlar altında okuduk, şimdiki hayata ve imkânlara ne var? Eğer bu şartlarda gençler okumuyorsa vay onların haline. Ben buraya o gün ki, zor şartlardan bir kaçını yazmaya çalıştım, tamamını yazsam bir kitap olur. Geçler günümüzün kıymetini bilin imkânlarınız çok fazla. Her şey elinizin altında, her imkâna sahipsiniz. Kendinizi yetiştirerek memlekete iyi ve yararlı insan olmaya bakın. Bakın kar bile bizim halimize göre yağıyor, karı görünce seviniyoruz, eskiden karsız günümüz olmazdı. Dolayısı ile karı görünce eskilerden sizlere nostalji yapmak istedim.